Dlaczego powstaje próchnica?
Kilka minut po myciu zębów bakterie zaczynają ponownie zasiedlać zęby. Po jedzeniu pokarmu, na zębach pojawia się osad nazwany płytką nazębną. Jest to miękki osad, który przylega ściśle do zębów i ma biało-żółtawą barwę podobną do szkliwa. Bakterie, które znajdują się w płytce nazębnej, czekają na dostarczenie pożywienia, które następnie przetwarzają na kwasy. Te kwasy zmieniają pH w jamie ustnej, a powtarzające się spadki pH prowadzą do osłabienia szkliwa i inicjują proces próchnicowy. Obrona antybakteryjna zaczyna się od śliny, która przyspiesza usuwanie resztek pokarmowych z jamy ustnej i zwiększa odporność szkliwa na rozpuszczenia przez kwasy. Oczyszczanie zębów jest jednak najważniejszym czynnikiem w walce z płytką nazębną i bakteriami. Powierzchnia zębów nie jest gładka, a istnieją na niej bruzdy i dołki, które sprzyjają zaleganiu płytki nazębnej, a co za tym idzie bakterii, co przyspiesza proces próchnicowy. Czyszczenie powierzchni zębów, zwłaszcza tych na styku dwóch zębów, może być trudne, a ich oczyszczenie jest możliwe wyłącznie przy użyciu nici dentystycznej. Pierwszym objawem próchnicy jest matowa, biała plama, którą można zauważyć gołym okiem. Czasami ta plama staje się brązowa na skutek wniknięcia barwników z pożywienia. Zauważenie takich zmian we wczesnym etapie rozwoju próchnicy i podjęcie odpowiednich działań może zatrzymać proces lub nawet całkowicie cofnąć zmiany, natomiast ich zlekceważenie może prowadzić do odłamania się powierzchni szkliwa i powstania ubytku.
Przebieg leczenia próchnicy
Usunięcie zmienionej próchnicowo tkanki
Nasi stomatolodzy wykonują różne procedury w zależności od głębokości próchnicy w zębie. W początkowym stadium, kiedy pojawia się biała plama, nie zawsze jest konieczne borowanie szkliwa. Jednak w przypadku, gdy próchnica dotarła do szkliwa, zębiny lub miazgi, konieczne jest usunięcie zmienionej tkanki i zastąpienie jej materiałem światłoutwardzalnym, np. kompozytem. W przypadku znacznego uszkodzenia miazgi może być potrzebne leczenie kanałowe.
Utrzymanie pola zabiegowego w suchym stanie
Po przeprowadzeniu usuwania zmienionej tkanki, stomatolog stosuje koferdam, aby izolować leczony ząb od pozostałych i od śliny. Utrzymanie pola zabiegowego w suchym stanie jest kluczowe dla uzyskania trwałego wypełnienia. Następnie, w zależności od stopnia utraconych tkanek, stomatolog zakłada formówkę. Ten krok jest szczególnie ważny w przypadku, gdy ubytek obejmuje powierzchnię styczną pomiędzy zębami, ponieważ odbudowanie punktu styczności jest kluczowe dla zapobieżenia gromadzeniu się jedzenia i podrażnienia dziąseł.
Wytrawianie zęba
Po przystosowaniu formówki do zęba, stomatolog przystępuje do aplikacji wypełnienia. Aby zapewnić lepsze połączenie materiału wypełniającego z powierzchnią zęba, ząb jest najpierw wytrawiony (poprzez zastosowanie niebieskiego żelu), co powoduje, że tkanki stają się białe. Następnie na powierzchnię nakładana jest żywica łącząca, która jest wmasowywana i utwardzana. Dopiero na tak przygotowaną powierzchnię można nałożyć materiał kompozytowy.
Polerowanie zęba
Po przeprowadzeniu odpowiedniego modelowania powierzchni zęba i jego utwardzeniu, stomatolog usuwa formówkę oraz koferdam, a następnie sprawdza, czy ząb nie jest zbyt wysoki w zgryzie. Po dokładnym dostosowaniu, ząb zostaje wygładzony i wypolerowany.
